In deze trui met rood en blauw en zachte molton, lijkt Tobias wel een kleine kabouter, weggelopen uit het grote kabouterbos. Vinden jullie ook niet? ;-)
Hij draagt mijn allereerste creatie van 2020, en het is er eentje waaraan ik reeds maanden terug begon, maar dat ik nu eindelijk eens afwerkte!
En hiermee kom ik meteen terzake wat mijn voornemens voor het nieuwe jaar betreft:
Op nr. 1 staat afwerken waaraan ik begin, of waaraan ik ooit begon!
Op nr. 2 komt niet té veel plannen maken, maar vooral genieten van het moment!
Op nr. 3 (en dan is het genoeg denk ik ;-)) komt me verwonderen en durven dromen.
Alle voornemens gelden zowel algemeen in mijn leven, als voor mijn creatieve hobby. Wat nr. 2 betreft is dit vertaald: mij niet te druk maken indien het er weinig of geen naaitijd is, maar des te meer genieten indien er zich onverwachts wat sewing time aanbiedt.
En dit was deze namiddag, aan het einde alweer van de kerstvakantie, plots het geval. Dank zij drie heel gemotiveerde en flink spelende kids - ze bouwden een heus legodorp en waren hier uren mee bezig - had ik enkele uurtjes pure naaitijd. Wat wil een mens nog meer om de vakantie af te sluiten, en het nieuwe werk- en naai-jaar te starten?!
Tegelijkertijd betreft deze Burda sweater - maat 128 al voor onze jongste, help, zet de tijd stil alsjeblieft! - een eerste afgewerkt project dat ik reeds maanden terug opstartte. En er liggen nog zo een aantal onafgewerkte zaken te wachten!
Ik gebruikte de heerlijkste Nicky velours die er bestaat, in effen rood en donkerblauw, van hier. Ik combineerde met een superzachte molton voor de schouderlapjes en binnenkant van de kangoeroe zak alsook kap.
De reden waarom dit project zo lang onafgewerkt bleef? De gevoerde kap en de zak maakte ik zo'n jaar geleden, met restlapjes van de rode velours. Echter ik dacht een vrij zware bijpassende stof nodig te hebben voor de trui zelf, die ik maar niet vond. Nu vond ik het tijd voor de afwerking, en gebruikte ik dus dezelfde stof - Nicky velours - maar in een andere kleur. Mijn vrees bleek onterecht: de kap is weliswaar wat zwaar, maar niet van die aard dat de trui ondraagbaar zou zijn ;-).
En ik vind Tobias er ongelooflijk schattig mee staan, een beetje als een kleine verwonderde en dromerige kabouter. En daarin wil ik meedoen met hem: durven dromen en me verwonderen, ook in het kiezen en combineren van stoffen en patronen, in het uitdenken en creëren van naaiprojecten, of het nu voor de kids, voor mijn man, voor mezelf of voor anderen is!
Voila, ik ben met deze 3 voornemens een goed nieuw jaar en naai jaar begonnen! Het zijn er genoeg om te kunnen onthouden, en zelfs meer, om steeds voor ogen te houden en om mezelf mee te motiveren.
Bij deze wens ik jullie allen een goed nieuw naai jaar! ;-)
Reacties
Een reactie posten